افسردگی سیاسی و آینده ایران

خوزتاب: تعریف افسردگی یک حالت خلقی شامل بی‌حوصلگی و گریز از فعالیت یا بی‌علاقگی و بی‌میلی است و می‌تواند بر روی افکار، رفتار، احساسات و خوشی و تندرستی یک فرد تأثیر بگذارد که معمولا به خشم و عصبانیت ختم میشود.

افسردگی در مسائل اجتماعی و سیاسی نیز دارای چنین ویژگی هایی است که در صورت بروز در جامعه سبب مشکلات و بحران های جدی خواهد شد. لازم است قبل از پرداختن به مسئله افسردگی سیاسی به وضعیت فعلی جامعه  در حوزه سیاسی و انتخابات بپردازیم جامعه سیاسی ایران به چهارگروه تقسیم شده است

گروه اول گروهی هستند که شرکت در مسائل سیاسی و  انتخابات بطور خاص را یک تکلیف  می دانند و در هر شرایطی و شکلی رای خواهند داد و دارای یک پایگاه سیاسی و رای سنتی_تکلیفی هستند این گروه که به اصولگرایان معروفند . خروجی صندوق رای برای این طیف سیاسی  زمانی مطلوب بوده است که مشارکت در انتخابات کم است.

گروه دوم گروهی هستند که حضور در انتخابات و مشارکت را یک حرکت اجتماعی پیوسته در طول زمان می دانند و اعتقاد دارند نتیجه مد نظر مردم به مشارکت دائم آنها در انتخابات بستگی دارد این گروه به اصلاح طلبان معروفند  هرچند بخشی از اصلاح طلبان حضور در انتخابات مجلس یازدهم را مشروط به تایید صلاحیت حداکثری و نگاه باز شورای نگهبان می دانند . این طیف سیاسی زمانی توانسته است به یک خروجی مناسب برسد که مشارکت در انتخابات زیاد است.

گروه سوم گروهی هستند که بدون توجه به دو تقسیم بندی بالا در انتخابات شرکت می کنند یا شرکت  نمی کنند این گروه به بخش خاکستری معروفند. این طیف همواره نقش موثری در نتیجه ی انتخابات و سیاست ایران داشته اند.  ایفا نقش طیف خاکستری در مسائل سیاسی  همواره منوط به یک عامل اجتماعی ، اقتصادی   بوده است و در زمان های مختلف عموما نظر این بخش به طیف اصلاح طلب نزدیک بوده است.

گروه چهارم گروهی هستند که می شود آن را بخش جدا شده یا عبور کرده گروه سوم یا همان طیف خاکستری دانست . این گروه که امروز در جامعه بسیار مشهود است  و به اسم های مختلف خود را بروز میدهد همان گروه افسرده سیاسی هستند که به دلایل مختلف از جمله عدم باور به توانایی های داخلی ، ناکارآمدی های مدیریتی و مسائل اقتصادی و اجتماعی نسبت به آینده ناامید شده اند و از صندوق رای عبور کرده اند.

افسردگی سیاسی که در گروه چهارم و به نحوی در اکثریت جامعه گسترش پیدا کرده است. اما افسردگی سیاسی در همین مرحله نمی ماند و به شکل خشم و عصبانیت سیاسی خود را بروز میدهد. متأسفانه در چند سال اخیر شاهد بلاتکلیفی و ناکارآمدی سیاست‌های اقتصادی مدیریت کشور بوده‌ایم که هم زمان با تلاش دشمنان خارجی برای فعال نمودن گسل‌های اجتماعی کشور مانند اختلافات طبقاتی، جنسیتی، قومیتی، مذهبی و فرقه‌ای و همچنین کاهش ارزش پول ملی و تحریم ها بوده ایم آرامش روانی مردم را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.

اصلی‌ترین دلیل حرکت فضای جامعه به سمت افسردگی سیاسی، بلاتکلیفی و عدم ارائه برنامه مشخصی از سوی مدیریت کشور جهت مدیریت و ساماندهی مشکلات کشور است. این افسردگی سیاسی از یک‌سو موجب سرخوردگی مردم و کاهش مشارکت‌های سیاسی و اجتماعی خواهد شد و از سوی دیگر با افزایش سطح عصبانیت سیاسی، منجر به بروز تنش و خشونت‌های اجتماعی خواهد شد. هر دوی این اتفاقات می‌تواند اثرات جبران‌ناپذیری بر جریان پیشرفت کشور و دستیابی به ثبات در عرصه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی داشته باشد.

راه حل برون رفت از افسردگی سیاسی و خشم سیاسی چگونه است ؟

اول در تغییر برنامه های دولت و  برنامه ریزی مجدد برای حل مشکلات  و بیان آن برای مردم می تواند باشد

دوم بکار گیری مدیران کارآمد و تواند بجای مدیرانی که عملکرد آنها  ضعیف است.

سوم اطلاعات درست و منطقی درخصوص مشکلات موجود در کلیه کشورها نظیر بحران اقتصادی چندین ساله، فساد مالی و ورشکستگی موجود در سیستم مالی بین‌المللی، حجم افسارگسیخته بدهی اقتصادهای بزرگ، آمار هولناک بیکاری و فقر در جهان و مواردی از این قبیل به روشنی در سطح افکار عمومی منتشر گردد.

در کنار موارد بالا نقش موثر و مفید رهبری انقلاب در تعادل سازی ، ایجاد امید و برون رفت از مشکلات بسیار اثر گذار خواهد بود.

عملیاتی شدن هر یک از عوامل فوق‌الذکر، نیازمند حضور پررنگ همه مردم در مناسبات سیاسی و اجتماعی و شکل‌گیری فرهنگ مطالبه‌گری از مدیران و مسئولان دستگاه‌های اجرایی و حاکمیتی خواهد بود.