«دانشگاه فرهنگیان یا دبیرستان شبانه»

«دانشگاه فرهنگیان یا دبیرستان شبانه»

یادداشتی به قلم علیرضا مسرور:

مدتهاست مسئولین دانشگاه فرهنگیان در هر نشستی از اوضاع بد و غیر قابل تحمل فضاهای آموزشی دو دانشگاه فرهنگیان(حضرت الرسول ص و فاطمه زهرا س در اهواز) و نیز برخی دیگر از شعبه های خود در شهرستانها سخن گفته و از مسئولین استان استمداد می طلبند(که تاکنون نیز هیچ اقدام عملی موثر و در حد انتظار برای رفع این نگرانی ها انجام نگرفته است) این در حالی است که ناگهان خبر می رسد برای سال جدید تحصیلی سهمیه ۳۲۰۰ دانشجو معلم به خوزستان اختصاص یافته است.

آنها که با نظامهای آموزشی کمترین آشنایی را دارند می دانند که پذیرش انبوه دانشجو آن هم در فضاهای آموزش عالی فرهنگیان استان خوزستان به گفته مسئولین آن به هیچ عنوان امکان ارائه خدمات مورد نیاز آموزش عالی را ندارند با هر انگیزه ایی صورت گرفته باشد، یک اقدام عجیب و بظاهر غیرمنطقی و غیر کارشناسی است.

در همین راستا مسئولین استان با فشار نمایندگان مجلس برای پذیرش این حجم عظیم دانشجو تصمیم به تاسیس شعبه هایی در شهرهای شوشتر، اروند آبادان(سال گذشته با کمک منطقه آزاد اروند)، شوش، سوسنگرد و بهبهان(شعبه دخترانه)  آن هم در ساختمانهایی که قطعا برای ارائه خدمات آموزشی در مقاطع عمومی ساخته شده اند نه دانشگاه می گیرند.

این نوع تصمیمات با ابتدایی ترین استاندارد های آموزش عالی از جمله؛

_ تمرکز هرچه بیشتر در تأسیس دانشگاهها به منظور افزایش خدمات کمی و کیفی مورد نیاز

_ تاکید بر افزایش برخورداری های دانشجویان از سرانه بالای خدمات گوناگون (آزمایشگاهی، کتابخانه ایی،  پژوهشی، ورزشی و …. )

_ پایین نگهداشتن تراکم کلاسها (نسبت دانشجو به استاد) به منظور انتقال تجربیات گران بهای اساتید.

_ امکان استفاده از بهترین اساتید با تجربه های خاص در تربیت معلمانی کارآمد و اثربخش که همیشه در اقلیتند

و …… تطبیق ندارد.

تردید نکنید این نحوه تربیت نیروی انسانی مورد نیاز آموزش و پرورش با پرکردن کلاسها با نیروهای حق التدریس و یا خرید خدمتی تفاوت چندانی ندارد و آینده بهتری از شرائط موجود را برای استان بدنبال ندارد.

لذا، انتظار می رود مسئولین دانشگاه فرهنگیان در وحله اول برای حل مشکل فضای فیزیکی مورد نیاز خود فکری بکنند و کمبود معلمان مورد نیاز آموزش و پرورش را از بین فارغ التحصیلان آموزش عالی (بهمراه برگزاری دوره های مهارت معلمی) برطرف نماید.

بدیهی است این حجم از پذیرش دانشجو و یا حتی کمتر از آن در ساختمان‌ها و فضاهای فیزیکی نامناسب(مانند دانشگاه فاطمه زهرا س اهواز در ساختمان محل نگهداری اسراء عراقی در زمان جنگ) آسیب‌های روانی ریشه داری را متوجه دانشجو معلمان می نماید که بازتاب آن در کلاسهای درس می تواند مشکلات پیچیده ایی را متوجه جامعه نماید.

این ادعا که خروجی های دانشگاه فرهنگیان کار آمدی بیشتری نسبت به آموزش عالی دارند بهانه مناسبی برای راه اندازی یا ارائه دوره های عالی در هر بیغله ایی نیست.

اگر بخواهیم به غلط با عینک «تئوری توطئه» به این مسئله نگاه کنیم، می توان اینگونه نتیجه گرفت که عده ایی مایلند معلمان آینده جامعه ما بویژه در خوزستان معلمانی با حداقل بضاعت علمی و با انواع عقده های متراکم و شخصیتهای درمانده نهاد وارد مدرسه شوند.

پذیرش دانشجو با این شرائط چیزی بیش از مدارس شبانه سابق در ذهن را تداعی نمی کند.

? اساسا قصد بنده در یاداشت«دانشگاه فرهنگیان یا دبیرستان شبانه» زیر سوال بردن کسی نیست.

عدد سهمیه ۳۲۰۰دانشجو را به نقل از مسئولین دانشگاه فرهنگیان استان بکار گرفتم.

تاسیس شعب جدید در سوسنگرد، بهبهان، آبادان، شوش به درخواست نمایندگان آن شهرها با تغییر کاربری مدارس برای تامین فضای لازم این مراکز نگران کننده است.

راه اندازی مراکز عالی نیازمند به در اختیار داشتن شرائط عالی است (از دانشجو و استاد عالی گرفته تا امکانات و فضای فیزیکی عالی)در غیر این صورت شما نتایج عالی بدست نخواهید آورد.

محدود کردن کلاس درس به یک اتاق، یک تخته سیاه یا سفید و یک معلم بویژه در آموزش عالی آن هم با تراکم بالا، جفای بزرگی است که در دنیای امروز حتی در کشورهای جهان سوم نیز این نوع نگاه منسوخ شده است.

بنده دو دهه پیش مسئول مرکز آموزش عالی فرهگیان بودم آن زمان امکانات دانشگاه فرهنگیان همینطور بود و البته کمی فنی تر از شرائط موجود.

دو دهه از آن زمان می گذرد و ما باید با شتاب مناسب زندگی در قرن بیستم شرائط خود را بهبود می بخشیدیم.

چه کسی است که نداند توسعه بی رویه مراکز عالی آسیب بزرگی به فرهنگ عمومی جامعه ما وارد کرده است این آسیب با توسعه بی قاعده مراکز تربیت معلم و (آموزش عالی فرهنگیان) به آموزش و پرورش نیز وارد شده است.

کمترین آسیب آن، شهروندان متخصص، بی تخصص است. فارغ التحصیلان مدرک بدست پر ادعا و کم هنر است.

معلمانی با مدارک تحصیلی بالا ولی با میزان مهارت، تخصص و انگیزه پایین.

ما چه اصراری بر توسعه جهل مرکب داریم. چرا نسبت به استانداردها در حوزه های مختلف بی تفاوت شده ایم.

هیچ از خود پرسیده ایم چرا مدارک تحصیلی جعلی اینقدر خریدار دارد، چرا آموزشهای ضمن خدمت جدی گرفته نمی شوند.

من دلیل آن را در حرمت شکنی و بی اعتبار کردن ماهیت استانداردها می دانم.

استاندارد کسب گواهینامه رانندگی در جامعه ما جدی نیست.

استاندارد کسب گواهینامه و صلاحیت رانندگی در ماشینهای مسافرتی جدی نیست

استاندارد استخدام در نیروهای نظامی و انتظامی جدی نیست.

استاندارد کسب گواهینامه دیپلم،

استاندارد کسب فوق دیپلم ، کارشناسی ، کارشناسی ارشد و دکتری آن چنان نادیده گرفته شده اند که برخی خرید و فروش آن را قبیح نمی دانند.

وقتی می شود با مطالعه یک جزه ۲۰، ۳۰صفحه ایی در دوره کارشناسی و یا کارشناسی ارشد، واحدی را پاس کرد نتیجه اش این می شود که در گوشه و کنار استان با وجود برخورداری از دانشگاه آزاد، پیام نور، تربیت معلم هم می خواهند راه اندازی کنند.

این شرائط بسیار نگران کننده است بویژه برای آموزش و پرورش

مراکز عالی بویژه تربیت معلم ها را باید محدود کرد تا بتوانیم با انرژی و امکانات مناسب, معلم با کفایت تربیت کنیم.

همه می دانیم که «بین ندرت و اعتبار» و «کثرت و بی اعتباری» همبستگی معنی داری وجود دارد لذا،در پایان مجددا توصیه می کنم که، در توسعه آموزش عالی فرهنگیان باید دقت زیادی بخرج داد، این مراکز را باید متمرکزتر، با امکانات فوق العاده زیادتر و بااستانداردهای بسیار جدی تر اداره نمود چون سرنوشت کشور را رقم می زنند.