یک وجب خاک یک نهال منتظر

این سنت حسنه نخستین بار در ۱۰ آوریل سال ۱۸۷۲ میلادی (۲۱ فروردین ۱۲۵۱ شمسی) در ایالت نبراسکای آمریکا توسط فردی به نام “جولیوس استرلینگ مورتون” ابداع و آغاز شد.

گفته می شود در آن روز بیش از یک میلیون درخت کاشته شد اما بعد از مدتی این روز به آخرین جمعه ماه آوریل تغییر یافت.
امروزه بیشتر کشورهای دنیا همچون الجزایر، استرالیا،  بلژیک، برزیل، چین، مصر،  آلمان، ژاپن، کنیا، مکزیک، نامبیا، هلند، نیوزیلند، لهستان، پرتغال، آفریقای جنوبی، کره جنوبی و سریلانکا روز درختکاری را محترم شمرده  و در روز های مختلف به کاشتن درخت ها و نهال های متفاوت اقدام می کنند.

۱۵ اسفند روز درخت کاری در ایران
در کشور ما روز درختکاری در ۱۵ اسفند هر سال برگزار می شود و مردم با حضور در پارکها، جنگلها و اقصی نقاط شهر اقدام به کاشت نهال های جوان می کنند.

ایرانی ها هر سال با کاشت درخت به استقبال سال نو رفته و در واقع با این کار نمادین در آستانه بهار زندگی را به زمین باز می گردانند. در این روز در مقابل بیشتر پارک ها و فضاهای سبز و دیگر نقاط شهر نهال هایی به صورت رایگان در اختیار مردم قرار می گیرید.

در ادیان و فرهنگ های مختلف جهان، درخت و درختکاری جایگاه خاصی دارد. دین مقدس اسلام نیز بشر را به کاشت درخت تشویق و ترغیب کرده است و بعضی از بزرگان دین به این امر اشتغال داشته اند.

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در این باره می فرماید: اگر شخصی درختی بکارد یا مزرعه ای را به زیر کشت ببرد و انسانها، حیوانات یا پرندگان از آن بخورند، این کار صدقه ای از طرف آن شخص شمرده می شود.

درختکاری بهانهء احیای حرمت زمین
امروزه با صنعتی شدن جوامع بشری درختان نقش مهم تری در زندگی بشر ایفا می کنند، از سویی مقدمات پیشرفت بیشتر صنعت و فناوری را موجب می شوند و منابع تامین کننده محصولاتی نظیر وسایل چوبی، مبلمان، لوازم التحریر (کاغذ، انواع مدادهای مختلف) ‌الوار و هزاران محصول دیگر محسوب می شوند و از سوی دیگر به منزله ریه های یک شهر تلقی شده و نقش مهمی در تامین سلامت اعضای جامعه را ایفا می کنند.

روز درختکاری بهانه ‌ای است برای این که ما به محیط زیست احترام گذشته و آن را احیاء کنیم و یا حداقل آن را با دقت بیشتری نگه داری کنیم.

امید است که با تلاش در این جهت، حتی با کاشتن یک نهال کوچک، کشوری زیبا و آباد را برای خویش مهیا کنیم که یقیناً کاری پسندیده است.